maandag, januari 28

Het verhaal achter een zilveren kannetje

Verzamelen van mooie oude spullen daar ben ik al meer dan 50 jaar zoet mee.....
en het fijnste daarvan vind ik als er ook nog een verhaal of herinnering achter dat voorwerp zit...
En dit is zo'n dierbaar verhaal

Er was eens een jonge man die in oorlogstijd werkzaam was bij N.V. Philips en op een gegeven moment gedwongen tewerkgesteld werd in Duitsland.
  

Wat is Tewerkstelling 1940-1945?


In de Tweede Wereldoorlog werden arbeiders uit de bezette gebieden tewerkgesteld in Duitsland. In eerste instantie was de tewerkstelling vrijwillig. Maar dat leverde niet voldoende arbeidskrachten op en maart 1942 werd een verordening aangenomen over verplichte tewerkstelling in Duitsland. Veel arbeiders keerden illegaal terug en doken onder. Vanaf mei 1943 werden alle mannen tussen 18 en 35 jaar verplicht zich voor werk in Duitsland aan te melden. Wie zich niet aanmeldde werd gestraft en vanaf oktober 1944 werden ook razzia’s gehouden om mannen op te sporen om in Duitsland te gaan werken. De laatste grote actie dateert van januari 1945. Toen moesten alle mannen tussen 17 en 40 jaar zich melden voor deportatie naar Duitsland. 


ook deze jonge man ondernam een poging om naar huis te keren en dat is hem gelukt...........
.............maar dat ging niet van de ene dag op de andere,na veel omzwervingen, ontberingen, angst,honger,bombardementen etc.
Hij liep door de straten van Berlijn op zoek naar wat te eten,maar trof enkel de puinhopen aan van station, gebouwen en huizen,tussen die puinhopen vond hij een kannetje wat in zijn plunjezak terecht kwam met de gedachte 'dat zou onderweg nog wel eens van pas kunnen komen om te ruilen voor wat brood of een lift op boerenkar of in vrachtwagen',dat zou de lange weg naar huis bespoedigen.
Ik zal jullie verdere details van ellende besparen....

Maar op 'n dag kwam hij thuis en het kannetje zat nog in zijn plunjezak.
Thuisblijven kon hij niet en heeft maanden ondergedoken gezeten bij zijn oudste broer en schoonzus in Grave,tot aan de dag dat zijn stad bevrijd werd.

Hij ontmoeten mijn moeder die in november  1944 jong weduwe geworden was en met een kind van amper 1 jaar, en 7 maanden zwanger van mij achterbleef in grote armoede.
Na enige tijd huwde onze moeder met die jonge man en hij werd onze tweede vader,uit dat huwelijk werden nog 3 kinderen geboren.
Het kannetje heeft altijd bij ons thuis op de kast gestaan of met enkele rozen uit de tuin op tafel
Toen ik naar de huishoudschool ging en we moesten tijdens de les zilver of koper poetsen leren, ging het kannetje vaak mee in mijn schooltas waar het bij thuiskomst weer mooi op tafel stond te glimmen.

Toen ik het huis uitging na mijn trouwen heb ik nooit meer aan het kannetje gedacht,
totdat vele,vele jaren later mijn jongste zusje van haar nichtje een zilveren kannetje kreeg met de woorden ' hier dit heeft ons moeder eens van jou moeder gekregen en nu ze naar bejaardenhuis gaat kan ze al die spulletjes toch niet meenemen,ik ken het verhaal achter dit kannetje van mijn moeder, de zus van jou vader,en ik vind dat het in jullie familie thuis hoort als herinnering aan jullie vader',die inmiddels allang overleden was alsook onze moeder.

Ik vernam dit jaren geleden van mijn zusje en ze zei er wel bij ' ik zal het kannetje laten rouleren onder de zussen dan hebben wij er alle 3 nog plezier van.

En wat schetst mijn verbazing toen ik vrijdagavond thuis een etentje gaf voor mijn zussen en zwagers, nog een verlaat leuk samenzijn voor mijn verjaardag die 5 januari in droefenis verliep, omdat wij voor goed afscheid moesten nemen van mijn lieve schoonmoeder, ik het zilveren kannetje met bloemetjes en nog andere cadeautjes van jongste zus kreeg met de woorden ' nou mag jij het voor altijd hebben,en als je het niet meer wilt geef het dan aan je dochterlief want die houdt ook van oude spullen met een verhaal en zo blijf het altijd in de familie'.

Zo kreeg mijn verlate verjaardag toch nog een mooi en dierbaar tintje,ik ben er héél erg blij mee,dat het bijna vergeten zilveren kannetje na al die omzwervingen bij mij terecht gekomen is na ruim 69 jaar.
















of ik het nog eens ga poetsen..... weet ik nog niet...
het zal dan niet meer met krijt en spiritus zijn net als op de huishoudschool maar met Silvo poets
Liefs,
 van een blije Ger
    en Jeanne als je dit leest, nogmaals BEDANKT XXX!!!



Altijd leuk wanneer je na het lezen van mijn blogpost een reactie achterlaat
Powered By Blogger
Related Posts with Thumbnails

Auteursrechtelijk beschermd

Zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van Hoorn Des Overvloeds is het pertinent niet toegestaan om foto's en /of teksten of onderdelen van mijn blog te gebruiken voor privé en /of zakelijke doeleinden in welke vorm of hoedanigheid dan ook.
Bij constatering van welk gebruik dan ook zal aangifte worden gedaan.
Tevens zal een procedure worden gestart om de kosten te verhalen die hierop van toepassing zijn uit hoofde van de auteurswet.