.............Zoals het was............
zal het nooit meer zijn......
Met het overlijden van mijn zus op 30 november is ook een stukje van mijn identiteit gestorven.
Ik verloor daardoor een deel van mijn verleden.
Mijn veertien maanden oudere zus maakte deel uit van mijn vroegste herinneringen
en die zijn er onnoemelijk veel
die ik met niemand anders deel dan met haar.
We hebben elkaar van jongs af aan meegemaakt en het is ook nog eens de langstdurende relatie
die ik in het leven heb meegemaakt en daardoor staat zij het dichts bij me
Wij zijn van dezelfde makelij,delen een bloedband,zijn van dezelfde ouders.
Ons gezamenlijk verleden gaat niet meer verder,
we kunnen niet meer samen praten over die tijd van vroeger.
Het raakt me tot in de diepste vezels van m'n bestaan.
Mijn zus heeft 8 jaar lang heel dapper gestreden
tegen de voor haar ongeneeslijke ziekte kanker
helaas heeft zij de strijd niet kunnen winnen
en is rustig ingeslapen om niet meer wakker te worden
Gistermiddag hebben wij te midden van haar en haar dierbaren
informeel in 'huiskamerstijl' voorgoed afscheid van haar genomen
met prachtig gesproken woorden
en een door Hanny, tijdens haar ziekte, zelf geschreven gedicht uit haar leven gegrepen
heftig maar heel bijzonder en mooi.....
Lieve zus......
Om je heengaan treuren wij, om wat je was zijn wij dankbaar.
Ger