Sindsdien hangt er in mijn keukentje zo'n decoratieve en aangenaam ruikende knoflookstreng.
Mijn man niet wetende waar de lucht vandaan kwam maakten een opmerking; hebben je pannelappen het vuur geraakt??
Maar zoals menige vrouw weet gaat de liefde van de man door de maag.....
en dan komt die subtiele smaak van gerookte knoflook bij het bereiden van de maaltijden goed van pas!
Het schijnt in vroeger jaren een meer algemene manier van conserveren te zijn geweest, maar tegenwoordig wordt het roken van knoflook alleen nog gebezigd in het noorden van Frankrijk, rondom het plaatsje Arleux, een stukje ten zuiden van Lille, in het departement Nord. Ze doen dat al zeker sinds de 16e eeuw en met de plaatselijkle brandstof: turf. Allerlei lokale rassen werden gebruikt, maar stilaan is de Artoisvariant als standaard verheven.
Het roken gebeurt is afgesloten schuren. Tien dagen lang wordt er 8 uur per dag gestookt, of eigenlijk meer gesmeuld. Zou de temperatuur te hoog zijn, dan zou de knoflook garen, en dat is nu juist niet de bedoeling. De brandstof bestaat uit een mengsel van turf en zaagsel.
Het gebruikte knoflookras is sterk en krijgt van het roken een delicate geur en smaak. Verder zorgt het roken ervoor dat de knoflook langer goed blijft. In een koele, luchtige ruimte bewaard kun je hem tot een jaar lang gebruiken. Op kamertemperatuur toch altijd nog zo'n zes tot zeven maanden.
Maar mijn streng met goddelijke bollen heeft een plaatsje in de keuken gevonden en het aantal gerookte bollen zal snel slinken......en mijn huisgenoten ''stinken''
