......5 weken geleden rond deze tijd probeerden ik met hulp van verpleegkundige voorzichtig op mijn zij te draaien na uren op de rug te hebben gelegen waaraan ik in de ochtend geopereerd was door neurochirurg aan laminectomie(vernauwingen in lendewervelkanaal) op meerdere niveaus.
Het viel me reuze mee en had geen pijn aan wond en ook de felle zenuwpijnen die vanuit rug mijn been in schoten en me ruim jaar aan huis gekluisterd hielden omdat het bijna niet meer mogelijk was langer dan vijf minuten te staan en te lopen voelde ik niet meer.
Dag later met plat kussen en hoofdsteun op 30 graden was een volledige rustdag met ontbijt op bed en drinken uit een tuitbeker en bord eten op borsthoogte,grote wegwerp slabber omgebonden tegen het knoeien.
Dag drie mocht ik op de gang gaan lopen met fysiotherapeut.Had het gevoel dat er een wonder gebeurd was,kon na jaren weer rechtop lopen en pijnen die mij voor operatie dag en nacht kwelden zelfs met de nodige morfine waren totaal weg.
In de middag liep ik het ziekenhuis uit met herstel programma hoe de komende zes weken thuis te werken aan mobiliseren.
Zitten 3x15 min per dag,beetje lopen en staan,de rest liggen.
Wat voelde ik mij 'n gelukkig mens en wat was ik de neurochirurg dankbaar dat hij toch besloten had mij te opereren omdat hij daar ruim jaar geleden na het bekijken van MRI scan niet aan wilden beginnen omdat ik zeer slechte en versleten rug heb waar ook nog (C)scoliose zit.
De blijdschap was helaas van korte duur,na vier dagen belande ik met ondraaglijke pijn op spoed eisende hulp waar manlief met auto de ambulance ruimte binnen mocht rijden en ze me op stonden te wachten,auto uit hielpen en op brancard legden om naar ruimte gereden te worden waar ik uren onderzocht werd en te horen kreeg dat ik moest blijven.
De verpleger van neurologie die me op kwam halen was zeer verbaast me weer terug te zien terwijl het zo supergoed ging paar dagen eerder tijdens ontslag uit Z-H.
Kreeg morfine om pijn draaglijk te maken en volgende dag werd er MRI gemaakt,uitslag: hematoom in operatiegebied drukte tegen ruggenmerg.
En of dat nog niet genoeg was begon wond ook nog onrustig te worden,ging afwijken en infecteren. Er werd contact gehouden met de neurochirurg uit Tilburg die mij week eerder opereerde en die gaf opdracht om mij aan continu antibiotica infuuspomp te leggen,paar dagen later kwam hij zelf kijken direct na zijn geplande operaties en liet de medicatie opvoeren voor 14 dagen.
Gelukkig sloeg die aan en mocht ik na dagen met infuuspaal even buiten wandelen op ziekenhuisterrein, heerlijk in de buitenlucht en het eerste wat ik rook waren de bloeiende bloemen aan de vijver waar ik 15 min. op bankje zat.
Na 20 dagen verliet ik het ziekenhuis met de afspraak thuis de wond die nog niet helemaal gesloten is 2xdaags goed te spoelen met de douche kop,paar dagen later weer op controle geweest en en gaat de goede kant op,gelukkig.
Het heeft tijd nodig.......en hoop begin juli weer helemaal opgeknapt te zijn om onze gouden bruiloft te vieren samen met familie en vrienden.
Dat was ook de reden dat ze bij opname zo aardig waren om mij voorrang te geven voor operatie omdat neurochirurg aangaf zeker 10 weken nodig te hebben om te herstellen.
En dat herstellen gaat zeker lukken met alle belangstelling en lieve woorden van steun die ik mocht ontvangen met de post, in blogland,van familie en lieve vrienden.
Mijn bed staat weer in de serre en kan er gaan liggen wanneer ik wil en wat is er leuker dan tegen het eerste boeket uit de pluktuin aan te kijken wat dochterlief onlangs meebracht.
Dankjewel allemaal en lieve groet,
Ger
Ik vond het al zo rustig van jou kant. Maar nu weet ik de reden. Jij moet wel een pijn gehad hebben. Maar goed dat je nu geopereerd bent, ook al is het allemaal niet zo soepletjes verlopen. En het zal het best nog wel een tijdje duren denk ik eer je weer de oude bent. Ik zie aan je foto's van het prachtige boeketje, dat je weer richting ' de oude ' gaat. Zo mooi gestiled en gefotografeerd. Prachtig bodketje heeft je dochter voor je geplukt. Veel succes met revalideren...komt goed
BeantwoordenVerwijderenHoi Ger,
BeantwoordenVerwijderenIk zag nu pas dat je een nieuwe blog geplaatst hebt, had anders vast en zekers eerder gereageerd.
Wat een ellende zeg, maar wat zou het fijn zijn als je straks van die helse pijnen af bent. En nu maar goed herstellen zodat je begin juli genieten kunt van jullie gouden bruiloft.
Ooooo... wat een schitterend boeket heb je gekregen, wel vaak jammer dat ze zo kort staan. Zelf heb ik hier ook de vazen vol staan met bloemen uit de tuin, momenteel voornamelijk margrieten, koekoeksbloemen en akeleien. Staat ook erg mooi, maar niet van die prachtige bossen zoals jij van je dochter gekregen hebt.
Heel veel sterkte met je revalidatie en veel liefs,
Cilia
Hallo Ger....
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat je herstellende bent van al die narigheid.
Ik vond het al zo stil op je bloggie....
Dit is even een andere afwezigheid geweest dan vakantie (wat ik eerst dacht)
Laat je verwennen en doe rustig aan.
Neem er je tijd voor om te herstellen....
Veel iefs
Jeanne
Het heeft wel wat voeten in aarde gehad maar gelukkig gaat het nu echt de goede kant op. Doe maar heel voorzichtig want op een terugslag zit je niet te wachten en dat feest in juli wil je toch zeker niet missen. Dat plukboeket wat je van dochterlief kreeg, is wonderschoon. Alleen al door hier naar te kijken, knap je al op, zo vrolijk.
BeantwoordenVerwijderenLieve groet en sterkte met het herstel,
Janneke
Lieve Ger, veel te laat lees ik nu pas je bericht. Het was inderdaad heel stil. Maar ik vermoedde al wel dat het herstel wat langer op zich liet wachten. Maar dat het zulke proporties had hadden jullie zeker niet verwacht. Fijn dat het de goede kant op gaat. Fijn ook dat de artsen rekening houden met het as feest. Sterkte met het herstel en met de voorbereiding van de bruiloft,
BeantwoordenVerwijderenHartelijke groet
Adri
Wat heftig allemaal, heel veel beterschap!
BeantwoordenVerwijderenLieve Ger, ik weet niet of jullie gouden bruiloft al geweest is. Zo ja... dan van harte gefeliciteerd. Hoop dat je genoeg hersteld was om het te vieren.
BeantwoordenVerwijderenZo nee... dan hoop ik dat je zo ver hersteld bent om het te vieren en wens ik je een heel fijn feest toe.
Heel veel liefs en goeds van mij toegewenst,
Cilia
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderenHallo lieve Ger, wat een story weer en wat SUPER vervelend voor je dat je z'n terugslag had. Moet allemaal wel weer heel naar voor je geweest zijn, maar ben zo blij te horen dat het nu weer de goede kant op gaat. Prachtig boeket van dochter lief, ik hou hier zo van kan er echt blij van worden zelfs. Door al je pijn, en later operatie dus niet op vakantie geweest? Nou ik hoop dat het ondertussen zo goed met je gaat, dat je weer over een hekje heen springt (zoals wij dat hier zeggen) sorry voor mijn zo'n late reactie maar kon ff niet anders. Je moest eens weten hoe vaak ik nog aan je/jullie denk, en aan het geweldige gezellige bezoek wat Harry en jij aan mij deden. Hoe gezellig zaten we niet aan mijn keukentafel. Mocht je ooit weer eens deze kant op komen altijd welkom he. Een liefdevolle groet voor jullie beide, Petra
BeantwoordenVerwijderenJeetje Ger, wat heftig allemaal. En het ergste vind ik dat ik je afwezigheid helemaal niet opgemerkt heb omdat ik zelf vanaf januari tot ergens in juni niet aanwezig was. De reden daarvoor was het herseninfarct van mijn vader en de aankoop van dochters huisje en de verkoop van hun flat in Leiden en alle vervelende beslommeringen die daarmee gepaard gingen. Afijn nu ben ik weer terug en probeer bij zoveel mogelijk mensen weer wat bij te lezen. Zo ook bij jou.
BeantwoordenVerwijderenMaar wat heb je weer. Eel voor je kiezen gehad zeg, ik heb er een brok van in mijn keel.
Hoe heerlijk dat het nu eindelijk weer zoveel beter met je gaat, daar ben ik oprecht blij om. Ik heb zojuist je stukje over jullie 50-jarig huwelijksfeest gelezen en hoe jullie daar zo van hebben genoten. Echt fantastisch.
Heel veel liefs, ook voor Harry,
En de groetjes ook van Ben,
Mirjam
Xx